Straatfotografie is absoluut niet mijn genre, maar ik vind het heerlijk om gewoon rond te lopen en met mensen te praten. Tegelijkertijd heb ik een vreemd soort verlegenheid als het gaat om het fotograferen van mensen die ik net heb ontmoet. Het is altijd een uitdaging voor me om het juiste moment te weten om het te vragen en mijn camera in te stellen voor de beste belichting.

De bovenstaande foto is gemaakt toen ik rond 7 uur 's ochtends op pad ging voor een vroege ochtendwandeling. Ik zag mijn zoon thuiskomen na een lange avond stappen met zijn vrienden. Technisch gezien is het een slecht gemaakte foto en ik was niet blij dat hij en zijn vrienden nog steeds rondhangen tijdens Covid-19, maar hij is volwassen. Het moment zelf doet me denken aan mijn jeugd als stadskind in de jaren 80 en aan thuiskomen wanneer anderen op weg waren naar hun werk.

Later op de middag heb ik de onderstaande foto gemaakt. Hoewel ik hem prachtig vind, wilde ik hem eerst niet maken omdat de belichting zo moeilijk was en ik niet de juiste apparatuur bij me had om de donkere schaduwen op te vullen. Het moment zelf was echter belangrijker dan alle technische problemen. Deze foto en alle andere hieronder zijn gemaakt tijdens een wandeling Amsterdam met vriendin en collega Jacqueline Tellinga, een Nederlandse Urbanist. Sinds 2013 werk ik samen met Jacqueline aan het documenteren van haar zelfbouwprojecten en kleiner wonen (Tiny Housing) in Nederland. Je kunt haar site bezoeken op https://www.democratievanhetzand.nl

Tijdens Covid-19 lopen we zoveel mogelijk samen voor de oefening en kiezen we verschillende buurten in Amsterdamkijken naar de architectuur, het landschap en kletsen met mensen die we onderweg tegenkomen.