Een selectie van foto's die ik door de jaren heen van mijn zoon heb gemaakt. Hij is nooit een vroege vogel en een van mijn favoriete dingen is dan ook om hem te fotograferen als hij net wakker wordt. Onlangs, toen ik de lampen aan het opstellen was voor een portretopdracht, kreeg ik hem te pakken en vroeg ik hem of hij snel voor me wilde poseren om te zien of de belichting goed was. Hoewel mijn 19-jarige erg moe was na een avondje stappen met zijn vrienden, stemde hij toe om een paar minuten te poseren, met bovenstaand portret als resultaat.

 

 

Mijn zoon is eraan gewend dat zijn moeder de camera op hem richt. Op een gegeven moment werd hij het echter zat dat ik hem altijd fotografeerde en zei hij dat hij alleen foto's van me wilde als het 'echt belangrijk' was. Eerlijk is eerlijk... 

De laatste foto in deze serie is een portret van mijn vader en zijn kleinzoon Jim. Extreem moeilijk licht dat me een tijdje kostte om de technische problemen uit te zoeken. Dit vluchtige moment en de tijd die nodig was om het portret te maken, was niet alleen een belangrijk moment voor mij, maar ook voor mijn zoon. Opa heeft Alzheimer.